TESANJ.NET stranica grada
Voljela je draga dragog, čeznuo je on za njom,
zemljica je kraj Evrope – sve kao da bješe lani:
kaldrme su, pa mušepci, mangale su, šadrvani,
u Bosni su svojoj bili, trajali su s njenim snom
Dušmani su drugo snili, šutjeli i pomno bdjeli,
a njih dvoje, kao ptice, cvrkutat su samo znali,
Bosna im je bila krošnja, u njoj su se zagledali,
dušmani su stablo sjekli, dočekaše što su htjeli
Porušene su kasabe, razoreni i čardaci i haremi,
za tu tugu ne postoje nigdje ni iladži ni melemi,
samo pjesma ostala je, u njoj i bol ovog svijeta,
uspomena ta ne blijedi, ljubav njina bješe sveta
Nema drage niti dragog, sad su oni s melecima,
u dženetu vito stablo sa zelenom krošnjom ima
